Χαίρε Καίσαρ…

Του Ζαχαρία Καψαλάκη

            Δευτέρα πρωί στο σχολείο… Νωρίς όπως πάντα! Και όχι πρώτος. Έχει προφτάσει η Άννα… Ανοιχτές πόρτες παράθυρα να αεριστεί το σχολείο… Τα καρότσια στη σειρά και βγαίνουν στην είσοδο… Στις 8 παρά δέκα φτάνει το πρώτο σχολικό! Οι συνάδελφοι από το Ηράκλειο… Η Ζωή, η Στέλλα, η Μερόπη… Έχουν έλθει και οι υπόλοιποι! Η Μένια, η Ελένη, η Φωτώλα, η Ελένη  η μουσικός μας, η Μέλπω…

 

            Κάθονται στο πεζούλι και ανάβουν τσιγάρο… Πλησιάζω… Ο ήχος ενός ελικοπτέρου που προσγειώνεται στο αεροδρόμιο του Τυμπακίου κόβει στη μέση την καλημέρα που λέω…

            Λέμε διάφορα περί ανέμων και υδάτων όταν φτάνουν τα παιδιά με το λεωφορείο… Συγχρόνως παρατηρούμε μεγάλη κίνηση στο δρόμο πριν το σχολείο… Δυο μηχανές της τροχαίας μπροστά και πίσω μαύρες μερσεντές να ακολουθούν…

Δεν δώσαμε σημασία, γιατί βιαζόμαστε να κατεβάσουμε τα παιδιά από το αυτοκίνητο. Η ώρα της Άννας. Ένα ένα με τα χέρια κατεβαίνουν, όταν παρατηρούμε ότι η κουστωδία σταμάτησε μπροστά από το ΕΕΕΕΚ Τυμπακίου…

Δεν πάμε καλά… Ο …Λοβέρδος!!!

Πηγαίνω και τον καλωσορίζω…

-           Καλημέρα… Καλώς ήλθατε!

-           Καλημέρα… Καλώς σας βρήκα. Ήλθα να παρακολουθήσω σήμερα το μάθημα στο σχολείο σας!

-           Τιμή μας… Μισό λεπτό μόνο να κατέβουν τα παιδιά!

            Η Άννα έχει ολοκληρώσει το κατέβασμα των παιδιών – πάντα με τα χέρια – και προχωρούμε στη μεγάλη αίθουσα!

            Βλέπω που κοιτάζει περίεργα… Σιδερένιες πόρτες και παράθυρα, τα σίδερα στο ταβάνι να φαίνονται καθώς έχουν πέσει οι σοφάδες…

-           Ευτυχώς δε χτύπησαν παιδιά όταν έπεσαν, τον ενημερώνω! Έχω ενημερώσει επανειλημμένως το Δήμο ότι θέλουμε ψευδοοροφή, αλλά χρήματα δεν υπάρχουν…

            Ακούει χωρίς να μιλεί..

-           Καλημέρα παιδιά… Σήμερα έχουμε επισκέψεις…  Είναι ένας δάσκαλος, που ήλθε να μας δει, να δει πως κάνουμε το μάθημα…

            Η Ελένη στην κουζίνα έχει ετοιμάσει γάλα για κάποια παιδιά.

-           Ετοιμάζουμε πρωινό για κάποια παιδιά, του λέω διακριτικά, θύματα της κρίσης!

            Πάλι δεν απαντά… Τα παιδιά πάνε στις τάξεις… Ζητά ενημέρωση, πόσοι υπηρετούμε, πόσα παιδιά έχουμε, τα γνωστά…

            Του δίνω λεπτομερή αναφορά, αλλά αναφεροντας και τις ελλείψεις… Χωρίς κοινωνική υπηρεσία, χωρίς λογοθεραπευτή, φυσιοθεραπευτή, εργοθεραπευτή…

            Ενοχλείται…Θέλει να πάμε στις τάξεις…  Η Μένια έχει γλώσσα… Χτυπάμε, μπαίνουμε, παρακολουθεί… Του κάνει εντύπωση που χρησιμοποιεί διαδραστικό προβολέα…

            Φεύγουμε… Πάμε στην αίθουσα της γυμναστικής… Η Φωτούλα κάνει γυμναστική στο Σάββα…

-           Μπορεί να έχουμε διασταρικό προβολέα κ. Υπουργέ, αλλά δεν έχουμε φυσιοθεραπευτή, όπως σας είπα… Και η γυμνάστρια κάνει ότι μπορεί γιατί η φυσιοθεραπεία είναι αναγκαία σε παιδιά με τετραπληγία…

            Πάμε στην κουζίνα… Η μυρουδιά από τη φασουλάδα παντού… Η Μαιρούλα με την κουτάλα στο χέρι ανακατεύει το τσουκάλι…

-           Εδώ είναι το Τμήμα Μαγειρικής, ενημερώνω! Σιτίζουμε κ. Υπουργέ τους μαθητές μας καθημερινά με φαγητά που ετοιμάζονται εδώ…

-           Καθημερινά;

-           Μάλιστα, καθημερινά…

-           Κύριε Ζαχαρία, σας ζητάμε, μας διακόπτει η Άννα…

            Της πατάω το μάτι, αλλά είναι αργά…  Μπαίνει ο Κωστής κρατώντας μια κλούβα ντομάτες για τα παιδιά…Ακολουθεί και ο κ. Κυδωνάκης με ένα κουβά με αυγά…

-           Οι μαθητές μας σιτίζονται με προσφορές των κατοίκων του Τυμπακίου, τον ενημερώνω..

            Ο λαλίστατος συνεχίζει να μη μιλάει…

            Συνεχίζουμε την επίσκεψη στις τάξεις… Πάμε στη Ζωή…  Φτιάχνουν κατασκευές με τον πηλό… Πλάθουν και ζωγραφίζουν…

-           Δυστυχώς δε μας έστειλαν εκπαιδευτικό εικαστικών και επειδή η έκφραση μέσα από τις εικαστικές δημιουργίες είναι αναγκαία, παρακάλεσα την καθηγήτρια να κάνει κάποια μαθήματα εικαστικών, αν και δεν είναι η ειδικότητά της…

            Συνεχίζουμε…

            Πάμε στη βαθμίδα… Η Μέλπω με το πιεσόμετρο και το ακουστικό στα αυτιά παίρνει την πίεση από την …

-           Είναι ανήσυχη από το πρωί και με τάση προς εμετό, μου λέει…

            Χτυπά το κουδούνι, τα παιδιά βγαίνουν διάλλειμα… Η Άννα με ένα μεγάλο δίσκο φέρνει το κολατσιό… Οι συνάδελφοι σκορπίζονται βοηθώντας τα παιδιά να φάνε!

-           Το σχολείο ετοιμάζει κολατσιό για όσα παιδιά δεν κρατούν… Όλοι αυτοί οι συνάδελφοι υπουργέ μου είναι αναπληρωτές! Με κάποιους έχουμε λίγα χρόνια διαφορά, εγώ πάω για σύνταξη και αυτοί παραμένουν αναπληρωτές ακόμα.

            Πάλι αμίλητος… Αυτή τη φορά και ανήσυχος! Κατάλαβα ότι είναι η ώρα να φύγει… Τον συνοδεύω στην πόρτα! Μου δίνει μια κάρτα…

-           Θα ήθελα να μου στείλεις ένα mail με τις ανάγκες του σχολείου, μου λέει!

-           Θα το δώσω στον αντικαταστάτη μου να σας ενημερώσει… Εγώ έχω ήδη παραιτηθεί από τον περασμένο Απρίλιο και περιμένω να με αλλάξουν! Αρνήθηκα να αξιολογήσω τους συναδέλφους και 2 από αυτούς να τους στείλω στον κουβά της απόλυσης… Και εσείς δάσκαλος είστε… θα μπορούσατε να το κάνετε;

            Ήθελα να του πω: Χαίρε Καίσαρ… Οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν, αλλά ντράπηκα…