Η περίοδος της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, τα τελευταία 4 χρόνια, απέδειξε τελικά την πραγματική αιτία και φύση της κρίσης (διαπλοκή πολιτικού κατεστημένου και τραπεζικού συστήματος) που φυσικά μετατράπηκε αμέσως μετά (με τη διαχείρισή της) σε καθαρά κοινωνική και ανθρωπιστική κρίση. Αυτό προπαντός που χαρακτηρίζει μια ανθρώπινη κοινωνία, ένα κράτος δικαίου, ένα κοινωνικό κράτος είναι οι αρχές και οι αξίες που έχει θεσπίσει και τηρεί. Επομένως με αυτή την έννοια βρισκόμαστε και σε κρίση αρχών και αξιών.
Η περίοδος του νέου κραχ του τραπεζικού συστήματος, όπως και το 1929, ανέδειξε παράλληλα και τους παράγοντες που συνέβαλαν σε αυτή την κρίση. Πολιτικά κόμματα, κομματικές συνδικαλιστικές παρατάξεις (διασύνδεση κομμάτων-άσκησης πολιτικής εξουσίας και εργασίας) και ανεξέλεγκτο (από το κράτος) Τραπεζικό Σύστημα. Στην εποχή μας λοιπόν η κρίση επεκτείνεται σε όλους τους παράγοντες που τη δημιούργησαν και γι’ αυτό προσπαθούν με κάθε τρόπο να επιβιώσουν σε βάρος μας. Ό,τι συμβαίνει στο πολιτικό σκηνικό ακριβώς το ίδιο συμβαίνει, ίσως και σε πιο προχωρημένο επίπεδο, και στο συνδικαλισμό.
Έτσι λοιπόν βλέπουμε τις γνωστές συνδικαλιστικές παρατάξεις της μεταπολίτευσης να πετάνε την τραγιάσκα του ονόματός τους και να κολλάνε την ταμπέλα του "ανεξάρτητου", επιχειρώντας φαινομενική ανανέωση, αλλά και προσαρμογή στα νέα δεδομένα, αλλά πλέον δεν πείθουν!
Η συνδικαλιστική ηγεσία της ΔΟΕ εξακολουθεί να είναι αποκομμένη από τη βάση των εκπαιδευτικών και δεμένη με την καρέκλα, δεν εμπνέει πλέον, δεν πείθει, δεν ενώνει…
Οι μεγαλοσυνδικαλιστές που σήμερα μας εκπροσωπούν σε κεντρικό επίπεδο (ΔΟΕ-ΚΥΣΠΕ) κι όχι μόνο, έχουν να εργαστούν πάνω από μια δεκαετία, ενώ ο μέσος όρος ηλικίας τους ξεπερνά τα 50 χρόνια…
Βεβαία αυτές οι ηγεσίες δεν είναι διορισμένες από κάποιον, αλλά εκλεγμένες από τη βάση, όπως και όλοι οι συνδικαλιστές τοπικά και περιφερειακά…
Οι συνδικαλιστικές παρατάξεις είχαν παράλληλο βίο και πορεία με τα κόμματα και πολλές φορές συνδιοικούσαν… Είναι χαρακτηριστικό ότι ο νόμος 3848/2010 πέρασε χωρίς να ανοίξει μύτη, καθώς η τότε ηγεσία της ΔΟΕ (ΠΑΣΚ-Πρόεδρος ο νυν αιρετός του ΚΥΣΠΕ) ήταν φίλα προσκείμενη στη Διαμαντοπούλου…
Αλλάζοντας ονόματα σε κάθε εκλογική αναμέτρηση προσπαθούν να επιπλεύσουν. Μάλιστα έχει ιδιαιτερότητα η Κρήτη… Στο Ηράκλειο η ΠΑΣΚ δεν κατεβάζει καν ψηφοδέλτιο για το ΠΥΣΠΕ (αλήθεια γιατί; Ποια συνεργαζόμενη παράταξη στηρίζει με την αποχή της από τις εκλογές;). Στο Λασίθι ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ κατεβαίνουν σε κοινό ψηφοδέλτιο. Στο Ρέθυμνο στο ΠΥΣΠΕ δεν κατεβάζει ψηφοδέλτιο η ΔΑΚΕ ενώ η ΠΑΣΚ κατεβάζει ψηφοδέλτιο με το όνομα "Δράση- συνεργασία- Συμμετοχή” όπως και στο ΑΠΥΣΠΕ Κρήτης δεν τολμούν να βάλουν καν το όνομα: ΔΗΣΥ στον τίτλο τους, προσπαθώντας να φανούν… διαφορετικοί!
Η ΔΑΚΕ ιδρύθηκε το 1985 με τις ευλογίες του Κ. Μητσοτάκη, συνεχίζει να βρίσκεται στο άρμα της Ν.Δ. (Στο τελευταίο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ Γενικός Σύμβουλος της ΔΑΚΕ ανέφερε ότι υποστηρίζουν την ΝΔ) χωρίς να χρειαστεί να αλλάξει ονόματα και τίτλους.
Μόνο εδώ στην Κρήτη και συγκεκριμένα στο Ηράκλειο, για ευκαιριακά οφέλη, η ΔΑΚΕ άλλαξε ονομασία και παρουσιάζεται ως Α.ΔΗ.Κ.
Σίγουρα το τέλος των δύο πάλαι ποτέ μεγάλων παρατάξεων πλησιάζει και το ξέρουν. Και είναι σημείο παρακμής, πως μια από αυτές, στην προεκλογική της αφίσα προβάλει πρόσωπο, δείχνοντας ότι χωρίς το πρόσωπο σβήνει από το συνδικαλιστικό χάρτη!
Σε όλη αυτή την υπόθεση έχουμε κι εμείς το δικό μας χρέος και ευθύνη. Χρέος να αναδείξουμε τους δικούς μας εκπροσώπους και ευθύνη για το μέλλον της εκπαίδευσης, της εργασίας του τόπου και της χώρας μας. Γιατί όπως είπε και ο Bertolt Brecht: "Αυτοί που είναι εναντίον της πολιτικής είναι υπέρ της πολιτικής που τους επιβάλλεται"
Σε αυτές τις εκλογές των αιρετών εκπροσώπων μας στα υπηρεσιακά συμβούλια, ΔΕΝ ΑΠΕΧΟΥΜΕ αλλά ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ για να ΈΧΟΥΜΕ τους εκπροσώπους που θέλουμε και όχι αυτούς που μας επιβάλλονται!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου