Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2020

"Τηλεκπαίδευση" και Νηπιαγωγείο, της Ζαμπίας Λαζανάκη


Ξεσκονίζω τις θεωρίες όλων των διάσημων  δασκάλων μας, την “κοινωνική  θεωρία  της γνωστικής ανάπτυξης” του Vygotsky, την “ανακαλυπτική θεωρία της μάθησης” του Bruner, ο όρος  “Τηλεκπαιδευση  στο Νηπιαγωγείο” πουθενά.»/ Προσθέτει πως «νέες όψεις  της εκπαιδευτικής  δραστηριότητας λοιπόν. Εξ ανάγκης  θα πουν μερικοί. Εξ αμελείας Υπουργείου θα πουν άλλοι. Τα παιδιά άραγε τι θα πουν;

Τα ρώτησε  κανείς; Τα παιδιά που τόσο όμορφα φόρεσαν μια μάσκα  που δεν ήταν καν στα μέτρα τους. Τα παιδιά  που στερήθηκαν  γιορτές, γενέθλια, αγκαλιές, φιλιά.

Τα παιδιά  που το “μαζί” το ζουν χωρίς άγγιγμα στο παιχνίδι, με αποστάσεις και διαστάσεις.

Και στους γονείς τι θα πούμε; Να είστε δίπλα στο τετράχρονο παιδί σας δυόμιση  ώρες  μπροστά  στον υπολογιστή,  στο τάμπλετ, στο κινητό .

Εμείς που φωνάζαμε μέχρι χτες: “Όχι πάνω από μια ώρα  έκθεση των παιδιών  στον υπολογιστή”.

Να τους πούμε να  βρουν άλλο μέσο  τηλεκπαίδευσης για το άλλο τους παιδί του δημοτικού  που θα έχει μάθημα την ίδια  ώρα… και τι ώρα  παρακαλώ;

Μεσημεριανή, την μέχρι χθες ώρα φαγητού και ξεκούρασης, ώρα μη δημιουργική.

Και στην νηπιαγωγό τι θα πούμε;  

Να χτίσει νέες γέφυρες με τα παιδιά  της και αν δεν ξέρει τα υλικά, γιατί κάνεις δεν της τα έδειξε, να ψάξει  να τα βρει.                         

Να είναι τιμωρητική σε ένα αυστηρό  πλαίσιο υποχρέωσης της τηλεκπαίδευσης βάζοντας  απουσία.

Απουσία παιδαγωγικής.

Μια απάντηση μόνο ξέρω.

Τι πρέπει να πούμε στα παιδιά.

Ένα μεγάλο μπράβο γεμάτο περηφάνια και αγάπη και ένα ακόμα πιο μεγάλο “συγγνώμη”.

 *Ζαμπία Λαζανάκη, Νηπιαγωγός και μέλος της Ενωτικής Κίνησης Εκπαιδευτικών 

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2020

Τι ισχύει για τις άδειες ειδικού σκοπού σε εκπαιδευτικούς, από τον αιρετό ΑΠΥΣΠΕ Κρήτης Δ. Δερμιτζάκη



Μετά το τέλος της χθεσινής συνεδρίασης του περιφερειακού συμβουλίου του ΑΠΥΣΠΕ Κρήτης, έθεσα το ζήτημα των αδειών ειδικού σκοπού για εκπαιδευτικούς που είναι γονείς, καθώς είναι ολοφάνερο πως προκύπτουν πάρα πολλά ζητήματα.

Για παράδειγμα, πώς μπορεί μια οικογένεια εκπαιδευτικών και όχι μόνο να υλοποιήσει πρακτικά μάθημα τηλεδιάσκεψης, αφού καλούνται να κάνουν διδασκαλία στην ψηφιακή τους τάξη και ταυτόχρονα να παρακολουθούν το μάθημα των δικών τους παιδιών τα οποία χρειάζονται βοήθεια. Πέρα από αυτό τίθεται και το θέμα των πόσων υπολογιστών μπορεί να διαθέτει μια οικογένεια.

Η απάντηση που δόθηκε από την περιφερειακή διοίκηση είναι ότι θα υπάρξει μέριμνα για άδειες ειδικού σκοπού, σύμφωνα με την εγκύκλιο του υπουργείου εσωτερικών. Ωστόσο το Υπουργείο Παιδείας οφείλει άμεσα να εκδώσει σχετική εγκύκλιο και σύμφωνα με ενημέρωση αύριο αναμένεται να συμβεί αυτό.


Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2020

Αφού εμείς είμαστε εκεί συνεπείς, γιατί δεν υπάρχει συνέπεια και υπευθυνότητα προς εμάς; *Της Ανθής Χαλκιαδάκη

 


Με ευκολία λοιπόν έκλεισαν γυμνάσια και λύκεια γιατί εκτός από τους άλλους σοβαρούς λόγους υγείας ( μεταδοτικότητα ιού σε αυτές τις ηλικίες) είμαστε και έτοιμοι να ξεκινήσουμε online μαθήματα... το ´χουμε, το κατέχουμε , έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στις ικανότητες μας αλλά και στις υποσχέσεις του υπουργείου για απόλυτη ετοιμότητα ή μήπως όχι;;

Εμπιστευτήκαμε και οργανωθήκαμε, στείλαμε συνδέσμους, τα παιδιά έτοιμα, περίμεναν μπροστά στις οθόνες τους και ξεκίνησαν αλλά… δε συνέχισαν, δεν ολοκλήρωσαν γιατί και πάλι το σύστημα κατέρρευσε!!!

Δεν μπόρεσαν να προβλέψουν κι αυτή τη φορά ότι ίσως χρειαζόταν λίγη περισσότερη ετοιμότητα και προετοιμασία για να δουλέψουν τα γυμνάσια και τα λύκεια της χώρας ταυτόχρονα!!! Το ίδιο πρόβλημα και τον περασμένο Μάρτιο, γιατί δεν υπάρχει μέριμνα σε αυτή τη χώρα;

Τι πρέπει να εμπιστευτούμε τελικά;

Γιατί θα πρέπει να βιώνουμε τέτοιου είδους ματαιώσεις σε δοκιμασμένες καταστάσεις;

Γιατί; Αφού εμείς είμαστε εκεί συνεπείς, γιατί δεν υπάρχει συνέπεια κι υπευθυνότητα προς εμάς;

Ο προβληματισμός είναι γενικότερος προς όλους τους τομείς... 

Συνέπεια, υπευθυνότητα και ατομική ευθύνη, λέξεις δυνατές που ακούγονται καθημερινά, θα πρέπει να μας χαρακτηρίζουν όλους από πάνω προς τα κάτω... για να προχωρήσουμε ή μήπως όχι;

 

*Ανθή Χαλκιαδάκη, Δασκάλα -Μέλος της Ενωτικής Κίνησης Εκπαιδευτικών