Ένα ακόμα μικρό μέρος των εκατοντάδων συναδέλφων μας που ταλαιπωρούνται μακριά από τις οικογένειές τους, κατάφερε να πάρει απόσπαση πριν λίγες ημέρες και να κάνει το πρώτο βήμα για να πάει κοντά στους δικούς του ανθρώπους...
Και γράφω το πρώτο βήμα, γιατί αν δε γίνει και το δεύτερο, τότε οι αποσπάσεις αυτές είναι ...για ομηρία. Για να γίνω κατανοητός. Από την αρχή του σχολικού έτους που κάποιοι συνάδελφοι πήραν απόσπαση, αλά δεν μπόρεσαν όμως να μετακινηθούν, καθώς δεν υπήρχε κάποιος να τους αντικαταστήσει. Έτσι αναγκάστηκαν να παραμείνουν στις θέσεις τους περιμένοντας την ...επόμενη φάση που ποτέ δεν έφτανε για να φύγουν! Κάποιοι άλλοι αφού είδαν και απείδαν πήραν άδειες άνευ αποδοχών, ενώ η απόσπασή τους είχε υπογραφεί... Στο Ηράκλειο έχουμε τέτοιες περιπτώσεις (και εκπαιδευτικούς που έχουν πάρει απόσπαση από το Σεπτέμβρη, αλλά δεν έφυγαν ακόμη και συναδέλφους που έχουν πάρει άδειες άνευ αποδοχών, ενώ η απόσπασή τους έχει εγκριθεί...)
Τι πρέπει να γίνει λοιπόν τώρα; Το δεύτερο βήμα... Δηλ. θα πρέπει να γίνουν μαζικές προσλήψεις αναπληρωτών, έτσι ώστε από τη μια να καλυφθούν τα υπάρχοντα κενά και από την άλλη να μπορέσουν να αποδεσμευτούν οι συνάδελφοι που έχουν πάρει απόσπαση...
Διαφορετικά θα παραμένουν σε μια χείριστη μορφή ομηρίας, που δεν θα έχει τέλος...
(ΥΓ: Για τους συναδέλφους μας αναπληρωτές ο νομοθέτης δεν έχει λάβει καμιά μέριμνα. Ούτε τις απλούστερες... Όπως τη συνυπηρέτηση, τη μητρότητα ή έστω την αμοιβαία απόσπαση! Αποτέλεσμα; Χιλιάδες συνάδελφοι να υπηρετούν ο ένας στον τόπο του άλλου, σε εποχή κρίσης και τεραστίων οικονομικών προβλημάτων!)
Ζαχαρίας Καψαλάκης
Ζαχαρίας Καψαλάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου