Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2020

Τρεις μέρες μόνο στο Νηπιαγωγείο, της Ζαμπίας Λαζανάκη



14-9-2020

Αγιασμός

Μαζεύονται από πιο νωρίς δειλά δειλά. Φοράνε μάσκες με γατάκια ,δεινοσαύρους, μονόχρωμες.

"Αλλα σωστά, άλλά όχι,.από κάτω όμως όλα φοράνε τα καλά τους.

Όλα.

Γιορτή σήμερα.

Η μάσκα δεν κρύβει το ύψος τους μεγάλωσαν τα νηπιάκια μου!

Θέλω να τρέξω να τα κρύψω όλα μαζί στην αγκαλιά μου ,να τα φιλήσω χωρίς ανάσα. Κρατιέμαι.

Κάθονται αμήχανα στα πεζούλια.

Κι εγώ αμήχανη πάντα στη πρεμιέρα, μου πέφτουν τα καρβουνάκια και το λιβάνι από το κουτί, σκύβω να τα μαζέψω και τρεις ολοκαίνουργοι μασκοφόροι σκύβουν μαζί μου.

-Ωωω ευχαριστώ

-Μου το είπε η μαμά μου να βοηθήσω.

Μου λέει μικρό στοματάκι κάτω από δύο πορτοκάλι αλεπουδίτσες.

15-2-2020


Πρώτη μέρα σχολικής ζωής αυτής της ταινίας επιστημονικής φαντασίας.

Φοράνε όλα τις δικές τους μασκούλες, στο δικό τους μέγεθος και ευτυχώς πολύχρωμες πάλι με ζώα με λουλούδια με αστέρια.

Όπως και να 'ναι δεν κλέβουν την παράσταση από τα λαμπερά αστέρια μάτια που φιγουράρουν ακριβώς από πάνω.

Η Ιφιγένεια ( η κούκλα μας) τρέχει να ακουμπήσει τις μυτούλες που βγαίνουν με αυθάδεια έξω από τη μάσκα και τα παιδιά ξεκαρδιζονται και τις κρύβουν!

Στο γνωστό πλέον διάλειμμα μάσκας,

βγάζουν νερό,ταπεράκι για φαγητό, ταπεράκι για μάσκα .Υποκλίνομαι στην Ελληνίδα μάνα της πανδημίας.

Ρουφάμε τα προσωπάκια τους επίμονα.

Ωωω νομίζω είναι τα πιο όμορφα μουτράκια που είχα ποτέ.

Στο τέλος τους λέω ένα μεγάλο μπράβο από τη γη μέχρι τον Πλούτωνα!

Αξίζουν πιο μεγάλο!

 

16 -9-2020

Σήμερα είχαμε τα πρώτα ματάκια που έσταξαν... πάνω σε ένα τυραννόσαυρο.

Ευτυχώς έχουμε κι άλλους στα ταπεράκια.

Νομίζω έχει οξυνθεί η ακοή μου.

Μέχρι να τελειώσει η χρονιά εγώ και όλοι οι νηπιαγωγοί θα ακούμε το χασμουρητό του ψύλλου!

Και ήθελα σήμερα να μη χάσω ούτε παύση από την Κατερίνα που αφηγούνταν το παραμύθι μου πίσω από τη μάσκα με τις φράουλες!

Τη στιγμή που ταξίδεψα για δευτερόλεπτα και ξαναέδεσα στον κάβο της τάξης ,συγκλονίστηκα από την εικόνα.

'Έκλεισα τα μάτια και ευχήθηκα για την μοναδικότητα και το ανεπανάληπτο της...


*της Ζαμπίας Λαζανάκη,

Νηπιαγωγός, μέλος της Ομάδας Βιβλίου και μέλος της Ενωτικής Κίνησης Εκπαιδευτικών

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου